مقابله پزشکیان با تمامیت خواهی درباره واژه‌ «وفاق ملی» که این روزها بحث رسانه ها و در بحث گفتگوی مابین جریانات مختلف و حتی احزاب بیان و تشریح می شود، دیدگاه های مختلف و گاه متناقضی گفته شده و در واقع نطقه مقابل نفاق است.

 یعنی در واقع تمام تلاشی که دولت چهاردهم تا الآن معطوف بر آن داشته که بتواند از تمام نیروهای موجود در کشور اعم از نیروهای راست، چپ و معتدل استفاده کند، چنین معنایی را خواهد داد. 

بنابراین، آن چیزی که مورد نظر آقای پزشکیان بوده این است که همه نیروهای موجود را به عرصه حضور بکشاند و از فعالیت های آنان استفاده کند. یعنی در واقع عدم خروج هیچ حزبی یا نهادی از فعالیت های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی فرهنگی است. من معتقدم که حتی باید یک گام فراتر از این رفت در عرصه دیپلماسی خارجی هم از آنان استفاده کرد. 

شفاف نشدن از جانب رئیس جمهوری، شاید به این سبب است که تاکنون فردی مانند آقای پزشکیان پیدا نشده که بخواهد چنین وفاقی را ایجاد کند و باب مخالف را برای مخالفان باز کرده است. این به این منزله نیست که بخواهیم از رئیس جمهور دفاع کنیم. 

نگاهی که در واقع آقای پزشکیان برای وفاق ملی دارد، نگاه هوشمندانه ای است که سعی می کند از حداکثر توان و حضور نیروهای مختلف استفاده کند. بدون آنکه آنان را در مقابل همدیگر قرار بدهد. یکی از ویژگی های بارزی که متاسفانه در برخی از احزاب و رسانه‌ها وجود دارد این است که حضور خودشان را به شکل تمامیت خواه در واقع مطرح می کنند. وفاقی که در دولت چهاردهم فعلا مطرح شده به معنای مقابله با تمامیت خواهی یک گروه، یک حزب، یک نهاد خاص رسمی یا غیر رسمی است. 

به همین دلیل، با وجود آنکه از جانب دولت چهاردهم به حزب اعتدال و توسعه چندان سهمی داده نشده و حتی می توان گفت که آقای رئیس جمهوری به این حزب پشت کرده است اما این نگاه ایشان را صبورانه پذیرفته ایم و از آن هم حمایت می کنیم چرا که معتقد هستیم که این یک شعار واقع گرایانه است؛ یعنی صبوری به جهت ایجاد فرصت برای تمام نیروهای موجود در نظام.

حال ممکن است یک تجدید کارگاهی در ماه های اول در دولت نیاز باشد که بتواند به این رفاه برسد و متاسفانه یکی از مهم ترین اهرم های مخالف با شعار وفاق، گروه های خالص ساز یا تمامیت خواه هستند که در مقابل این نگاه شایسته سالاری دم از مخالفت می زنند. 

یا به تعابیر مختلف، در حالی که ادبیات فارسی ما معنای وفاق را به روشنی بیان کرده است، اگر ما انتقادی دلسوزانه هم در این مسیر انجام می دهیم، خودش معنای همراهی باید داشته باشد. به همین جهت هم ما در حزب اعتدال و توسعه به هیچ چشم داشتی به دنبال این هستیم که شعار وفاق دولت چهاردهم، اخبار خرسند کننده ای در عرصه داخلی، اقتصادی و خارجی مانند رفع تحریم ها، FATF، صلح جهانی و ارتباط و تعامل با دولت های بزرگ مانند ایالات متحد آمریکا داشته باشد. 

ما هم استقبال می کنیم از آن سخنی که وفاق دولت چهاردهم در عرصه سیاست خارجی با آن آغاز شد و وزارت خارجه رسما اعلام کرد که ایران به حق مردم آمریکا برای انتخاب رئیس جمهور مورد نظرشان احترام می گذارد. این سخن نشان می دهد که دولت چهاردهم چه در عرصه داخلی و چه در ورطه خارجی قصد دارد که تعامل گسترده تر به جهت کسب نتایج بهتر ایجاد کند.  

با تقسیم بندی افراد به تعبیر موافق و مخالف در تعاریفی که برای مناسب رده های بالای مدیریت می کنیم، موافق نیستم و آن را قبول ندارم. با شناختی که ما از آقای دکتر پزشکیان داریم، ایشان بدون هیچ ادعایی وارد میدان شده که بتواند از همه ظرفیت ها استفاده کند. لذا من تصور می کنیم در عینک آقای پزشکیان موضوعی به معنای مخالفت وجود ندارد و به همین جهت هم است که شما مسئله وفاق را از منظر بعضی از گروه ها، رسانه ها به عنوان یک امر تازه و شگفت انگیز می بینید. در حالی که به درستی باید این مسئله وفاق معنای جدی در کشور ما پیدا می کرد.  

من معتقد هستم که یکی از مهم‌ترین دلایل پیشرفت در کشور ما عدم ضرب آهنگ وفاق تاکنون بوده است، یعنی به رسانه های مختلف، گروه‌های سیاسی افراد سیاسی و ... سعی کردند که بر طبل مخالفت و انشقاق مابین گروه‌های سیاسی و اجتماعی بی افزایند. هنر دولت چهاردهم در این هست که برخلاف دهل ناموزون زدن ،بر طبل وفاق می کوبد و تلاش می کند که همه را جمع کند و این شاید نویدی بر شایسته سالاری است که تاکنون کمتر شکل عملی به خودش گرفته است. 

* سخنگوی حزب اعتدل و توسعه