10:49 AM

صفحه نخست          اساسنامه و مرامنامه حزب          آلبوم عکس       عضویت در حزب         آرشیو مطالب       جستجوی مطلب           پیوند ها          تماس با ما

خالقانِ پوپولیسمِ مدرن 1- در سیاست هیچ مؤلفه ای به اندازه ی عقلانیت اهمیت ندارد، البته پس از قانون و قانونمداری و شاید در عرصه ی سیاست ایران هیچ نقیصه ای همچون فقدان عقلانیت نتوانسته است ما را از توسعه و پیشرفت و مدنیت بازدارد. دماگوژی و عوامفریبی و تدلیس، زاییده ی فضایی است که در آن به جای خرد، هیجان و احساس متصاعد می شود. پنج، شش سال که سهل است حتی یک دهه و دو دهه، زمان بسیار اندکی است که فراموش شود پوپولیسم چه بر سر اقتصاد، فرهنگ و سیاست داخلی و خارجی ایران آورد اگرچه حافظه ی تاریخی ایرانی نشان داده است که می تواند به راحتی گذشته ی اخیر را فراموش کند چه برسد به ماضی بعید!! حضور رائفی پور؛ از پدیده های همه فن حریف و جامع العلوم منتسب به اصولگرایان در کرمانشاه و ذوق زدگی مفرط بخشی از جریان اصولگرایی از ایشان و مانورهای تبلیغاتی در خصوص کیفیت و حجم استقبال مردم از وی نشان داد که تا چه اندازه عرصه ی سیاسی لااقل در میان بخشی از اصولگرایان کرمانشاه دور از واقعیتِ سیاست یا سیاستِ واقعی است و عجیب است که پس از تجربه ی عیان و در عین حال بسیار تلخ رواج پوپولیسم در ایران هنوز دلبسته ی عوامفریبی و لفاظی های سیاسی هستند. اینکه فردی پیدا شود که در تمام شئون اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، ورزشی، زمینی، فضایی، ماورایی و الهی، صاحب نظر و خود را شایسته ی تریبون بداند جز عوامفریبی چیزی نیست و چه بسا فراتر از عوامفریب، شارلاتان است! به نظر می رسد اصولگرایان در پی تحقق یک پوپولیسم مدرن هستند. رائفی پور نمونه ای از محصول و مخلوقاتِ جوانِ پوپولیسمِ معاصر - او را پسر پوپولیسم تلقی کنید - در نقش یک تئوریسین دانشگاهی همه چیزدان در کرمانشاه ظاهر می شود و احمدی نژاد - پدر پوپولیسم معاصر - تصویری علمی و آکادمیک از خود ارائه می دهد و با مایه گذاشتن از معادلات جهانی و سهم بری حداقلی ایرانیان از سرانه ی درآمد جهانی و امثالهم سعی در یک عوامفریبی نو دارد؛ پدر و پسر در حال خلق یک پوپولیسم مدرن با مؤلفه هایی جدید هستند که در آن دیگر مخاطب شان، چه بسا لایه های فرودست و حاشیه ای نباشد، اگر پیش از این باید حنجره پاره و با وعده های عوامفریبانه هیجان خلق می شد امروز می توان به دعوت یک نهاد دانشگاهی - ظاهرا انجمنی در دانشگاه رازی – در قامت یک شخصیت علمی از وعده ها گفت یا با پیراهنی آستین کوتاه روی تخته ی وایت برد با اعداد و ارقام اقتصادی در پی وعده بود غافل از آنکه مردم دریافته اند - و چه بسا درنیافته اند!! - همانگونه که کارل پوپر می گوید: «هر که در سیاست وعده بدهد شارلاتان است، کسانی که به مردم وعده ی آفریدن بهشت بر روی زمین را دادند عاقبت جهنم آفریدند!» 2 – استعفای تمامی نمایندگان استان اصفهان از مجلس شورای اسلامی بیش از آنکه نشان داد مدیران و مسوولان اصفهانی تمام قد و به هر شیوه ای تنها در اندیشه ی پیشرفت استان خود هستند به وضوح آشکار ساخت که نمایندگان استان کرمانشاه تا چه اندازه از تکلیف نمایندگی شان جا مانده اند. تصور کنید اگر همان یک نماینده را نیز به عنوان رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس یا آن نماینده ی دیگر را با سابقه ی وزارت و سفارت نمی داشتیم آنگاه باید به چه چیزی دلخوش می شدیم؟ استعفای نمایندگان اصفهان را در نظر بگیرید و بیایید نعل به نعل و گام به گام، آن را با خصوصی سازی شبهه دار پالایشگاه کرمانشاه در سال گذشته و ارزان فروشی و حراج سیلوهای استان در هفته ی گذشته مقایسه کنید. واکنش نماینده ای همچون سیدقاسم جاسمی آن است که در تریبون نمازجمعه، پالایشگاه کرمانشاه و وزیر کرمانشاهی نفت را بهانه ای برای تاختن به دولت می کند در حالی که صدای اش جز از همان مسجد جامع و احتمالا رسانه های محلی فراتر نمی رود و چه بسا مطالبات اش خوانش و استنباطی جز کینه توزی هایی یکجانبه نسبت به دولت به ارمغان نیاورد. وکالت مردم یک موقعیت ویژه است. مجلس شورای اسلامی نیز یک نهاد ویژه است. نهاد ویژه، شخصیت های ویژه می خواهد! کسانی را می خواهد که بتوانند با دانش، تجربه، توان، چانه زنی و قدرت خود مثمرثمر باشند. حرف زدن و حرف های بدیهی زدن و در سطح بدیهیاتی که مردم به آن واقفند و همنوا شدن با مردم مشکلی را حل نمی کند. افکارعمومی بهتر از هر کسی می داند و تشخیص می دهد که در واگذاری پالایشگاه و سیلوهای کرمانشاه مفت فروشی شده است، که دولت در زلزله کوتاهی کرده است یا خیر، که بیکاری کرمانشاهیان فزاینده است و امثالهم. نمایندگان و مدیران و صاحبان قدرت مکلفند که نوایی جز همنوایی با مردم بسرایند؛ نوایی که التیامی باشد بر رنج های ملت و درمان گرفتاری های شان. اگر نماینده ای، مسوولی و مدیری نتواند چیزی فراتر از بدیهیات به مردم عرضه کند یک فرد معمولی است. جایگاه یک فرد معمولی در یک نهاد ویژه نیست. شک نکنید. بابک صادقی سردبیر هفته نامه "غرب"

کلیه حقوق و مطالب وبسایت متعلق به ساحت کرمانشاه می باشد                  کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است             طراحی و پیاده سازی : : شرکت داده پردازان ستاره صبح غرب