4:11 AM

صفحه نخست          اساسنامه و مرامنامه حزب          آلبوم عکس       عضویت در حزب         آرشیو مطالب       جستجوی مطلب           پیوند ها          تماس با ما

تدلیس روحانی سیاست عرصه ی پیچیده ای است، مناسبات و قواعد آن نیز نمی تواند آنچنان که باید شفاف باشد. در همه جای دنیا نیز همین است. همواره بسیاری از وعده های سیاستمردان و مطالبات جامعه در پشت سراپرده های همین مناسبات و قواعد به نتیجه نمی رسد. دیگر قاعده ای پذیرفته شده است که در سیاست واقعیت فرایندی جدای از آن چیزی دارد که در منظر افکارعمومی است. ============================== تدلیس روحانی در بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی روحانی بیش از آنکه رآی اعتماد وزیران مهم شود این ترکیب وزرای پیشنهادی بود که محل تآمل و حتی مناقشه است. ترکیب وزرای پیشنهادی می تواند دستمایه ی دو تحلیل متفاوت قرار بگیرد. یک تحلیل مخالف که عدم حضور زنان و اقلیت های قومی و مذهبی را در ترکیب کابینه به مثابه خلف وعده ی روحانی محسوب کند و تحلیل موافقی که جمله ی قابل توجه رییس جمهوری را در مجلس با مضمون "سه زن را برای وزارت انتخاب کرده بودم اما به هر دلیلی نشد" را به قواعد پیچیده و پنهان سیاست در ایران پیوند داده و بنا بر آن روحانی را از هر گونه تقصیری مبرا می سازد به ویژه آنکه رییس جمهوری در بخشی از دفاعیه ی خود از کابینه ی پیشنهادی اش اظهار داشته است که " در معرفی 17 وزیر تحت فشار هیچ جناح و حزبی نبوده ام"، تآکید بر همین کلیدواژه های "جناح" و "حزب" که نافی فشار سایر مراجع قدرت نیست می تواند تآیید زیرکانه ی از سوی روحانی بر تلقی درست جامعه از وجود فشار بر رییس جمهور برای چینش کابینه باشد. سیاست عرصه ی پیچیده ای است، مناسبات و قواعد آن نیز نمی تواند آنچنان که باید شفاف باشد. در همه جای دنیا نیز همین است. همواره بسیاری از وعده های سیاستمردان و مطالبات جامعه در پشت سراپرده های همین مناسبات و قواعد به نتیجه نمی رسد. دیگر قاعده ای پذیرفته شده است که در سیاست واقعیت فرایندی جدای از آن چیزی دارد که در منظر افکارعمومی است. اما باید روحانی را بنا بر تحلیل موافقانش منطبق بر این واقعیات و مناسبان بسنجیم یا بنا بر تحلی منتقدانش بر اساس آنچه که وعده داده بود و اینک چشم اندازی در عمل به آنها به چشم نمی خورد؟ پاسخ به این پرسش دشوار است. به نظر نمی رسد که قاطبه ی آنهایی که به روحانی رآی داده اند از او انتظار شکستن این واقعیت ها و مناسبات و ساختار را داشته باشند اما از سوی دیگر عدم تحقق وعده ها را نیز برنمی تابند. شکستن فضای امنیتی، مسئله حصر، حضور زنان و اقلیت های مذهبی به ویژه اهل سنت و... وعده های رییس جمهوری در کوران انتخابات بود. تصورمخاطب آن بود که این بیان مطالبات از سوی رییس جمهوری صورت می گیرد که خود قریب چهاردهه است که در لایه های قدرت قرار گرفته و ساختار را با همه ی واقعیات و مناسباتش می شناسد. شاید اگر رییسی و قالیباف هم این وعده ها را سرمی دانند ناکامی شان کمتر بود چرا که این وعده ها می توانست از زبان رییسی و قالیباف نیر که سال هاست مانند روحانی در ساختار و لایه های قدرت هستند قابل پذیرش است. خود اصلاح طلبان نیز از روحانی این انتظار را نداشتند که کابینه اش را تمام قد در اختیار اصلاحات بگذارد، آنها پذیرفته اند که روحانی اصولگرایی معتدل است و در عین حال برای پیشبرد اهدافی کلان تر توافقاتی با امثال لاریجانی در خصوص وزرایی همچون وزیرکشور را لازم دارند، اینها محلی از اعراب ندارد اما وعده هایی همچون حضور زنان و اهل سنت در کابینه وعده های غیرقابل تحققی نبود و اگر هم بود روحانی نباید آن ها را به بازی های سیاسی اش وارد می ساخت. او بدون این وعده ها نیز رآی اصلاح طلبان و اعتدالیون را داشت. به نظر می رسد آن " تدلیس سیستماتیکی" که روزگاری سعیدحجاریان آن را به احمدی نژاد اطلاق کرد امروز دامن روحانی را گرفته است. تدلیس، نمایاندن چیزی خلاف واقعیت موجود است، در واقع نوعی فریب است که در قواعد حقوقی قابل تعریف و در عین معین و معامله ای با طرفین معامله قابل شناسایی است لذا در چنین معامله ای امکان فسخ وجود خواهد داشت. انتخابات نیز معامله ای معین میان روحانی و مردم بود که در مقطع فعلی روحانی با عدول از وعده هایش نشان داده که اعتماد مردم را با وعده ها و شعارهایی کاذب جلب کرده و این همان تدلیس روحانی است. اما این هنوز ابتدای مسیری چهارساله است. باید دید که روحانی در تحقق سایر وعده هایش چه خواهد کرد به ویژه وعده های اقتصادی همچون مسئله اشتغال و بهبود پنج برابری وضعیت معیشتی حدود 10 میلیون نفر از مردم تا سال 99 و در نتیجه از میان برداشتن فقر مطلق که بنا برتحلیل تئوریسین هایی همچون عباس عبدی دستاورد اخیر نیازمند افزایش 100 درصدی تولید ناخالص داخلی و در نتیجه امری غیرقابل تحقق است. اگر روحانی نتواند در ادامه ی مسیر به چنین وعده های اقتصادی و البته وعده های سیاسی و اجتماعی دیگرش عمل کند آنگاه تدلیس او رنگ حقیقت به خود می گیرد، هر چند که دیگر مردم امکانی برای فسخ اعتمادشان نخواهند داشت همانگونه که چنین امکانی را برای پرهیز و در امان ماندن از احمدی نژاد نداشتند.اگر روحانی نمی خواهد متهم به تدلیس سیستماتیک شود باید به شدت بجنگد؛ هم در راه کسب وعده هایی اقتصادی همچون اشتغال و رفع فقرمطلق و هم تحقق ادعاهایی سیاسی همچون رفع حصر. چنانچه روحانی نشان دهد که در مسیر تحقق چنین وعده هایی قرارنگرفته است یا توان کسب آنها را ندارد نمایندگان لیست امید به عنوان نماینده ی اصلاح طلبان و اعتدالیون با رصد و نظارت بر عملکرد دولت نقشی مهم در فسخ احتمالی علقه ی میان روحانی و اصلاح طلبان ایفا کنند به ویژه که در آینده دیگر چهارسال مشترکی میان روحانی و تحول خواهان وجود نخواهد داشت اما اصلاحات و تحول خواهی باید همچنان تداوم یابد................بابک صادقی - مسوول کمیته سیاسی حزب توسعه کرمانشاه

کلیه حقوق و مطالب وبسایت متعلق به ساحت کرمانشاه می باشد                  کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است             طراحی و پیاده سازی : : شرکت داده پردازان ستاره صبح غرب