مفهوم «فراجناحی» گزینش از میان سلیقه‌های سیاسی متفاوتی است که در چارچوب نظام تعریف شده‌اند و صد البته به کارگیری افراد با سلیقه‌های متفاوت می‌تواند نقش موثرتری در پیشبرد امور داشته باشد ولی سخن درباره تعداد -هرچند اندک- کسانی است که برخی از مواضع و عملکرد آنها در چارچوب اصول و مبانی نظام قابل تعریف نیست و از زاویه‌دار بودن افراد یاد شده با نظام حکایت می‌کند.
۳- برخی از این افراد زاویه‌دار که در کمیسیون‌های مرتبط مجلس شورای اسلامی حضور یافته بودند، در پاسخ به پرسش‌های نمایندگان درباره مواضع و عملکرد زاویه‌دار خود ابراز پشیمانی کرده و اعلام داشته‌اند که دچار اشتباه شده بودند! برخی دیگر اگرچه می‌دانستند مواضع و عملکرد زاویه‌دار آنها با نظام قابل دفاع نیست ولی درباره آن سکوت می‌کردند و اسناد و مدارک ارائه شده را بی‌پاسخ می‌گذاشتند که از اصرار آنها بر مواضع و عملکرد پیشین حکایت کرده و می‌کند!
۴- همراهی با نظام در مواضع و عملکرد اصلی‌ترین و ضروری‌ترین شرط حضور در پست‌های کلیدی و حساس، نظیر وزارت است و بدیهی است که حضور زاویه‌دارها در مراکز و پست‌های کلیدی و حساس می‌تواند آسیب‌ها و خسارت‌های جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد و تجربه کرده‌ایم که داشته است. نمایندگان مجلس شورای اسلامی، برگزیدگان مردم و نماینده آنها هستند و سوگند یاد کرده‌اند که؛ پاسدار حریم اسلام و نگهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشند... و از ودیعه‌ای که ملت به آنها سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنند. از این روی سپردن مسئولیت کلیدی و حساس وزارت به افراد زاویه‌دار نمی‌تواند با سوگندی که یاد کرده‌اند همخوانی داشته باشد و ندارد. بخوانید!
۵- افراد زاویه‌دار ادعا می‌کنند که مواضع و عملکرد پیشین آنها اشتباه بوده و اکنون پشیمان هستند. از این اظهار نظر می‌توان و باید هم استقبال کرد ولی یک پرسش از آنها و یک پاسخ از سوی نمایندگان در میان است که نمی‌توان و نباید نادیده گرفته شود. پرسش از فلان و بهمان گزینه زاویه‌دار این است که آیا بعد از معرفی به عنوان وزیر متوجه اشتباه مواضع و عملکرد قبلی خود شده و ابراز پشیمانی می‌کنند؟! و اگر این‌گونه نیست چرا قبل از معرفی به فکر ابراز پشیمانی نیفتاده‌اند؟!
و اما، پاسخی که از نمایندگان انتظار می‌رود آن که، از زاویه‌دارهای معرفی شده به خاطر ابراز پشیمانی آنها تشکر و قدردانی کنند و به آنها اعلام فرمایند که با توجه به حساسیت و جایگاه کلیدی پست وزارت نمی‌توانند با وزارت آنها موافقت کنند و کوتاه سخن آن که بگویند؛ شما اشتباه کرده و اکنون پشیمانید پس انتظار نداشته باشید ما نیز با پذیرش شما به عنوان وزیر، مانند شما دچار اشتباه شویم و بعد‌ها بازهم مانند شما ابراز پشیمانی کنیم! چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟!