در تاریخ کمتر کسی را دیده ایم که همرنگ جماعت نشده و سخن نگفته باشد اما جان سالم از معرکه به دربرده باشد از مرحوم گالیله گرفته تا منصور حلاج و در ایران خودمان از قائم مقام گرفته تا امیرکبیر و علی اکبر خان داور و مدرس و مصدق و فاطمی و فرخی یزدی و افرادی از این دست که نخواستند همرنگ جماعت شوند و آهسته بیایند و بروند . گرچه عمر اینان در عنفوان جوانی و ابتدای میانسالی " قطع " شده اما نام آنان درپیشانی تاریخ همواره " پیوسته " است .