درد دل جمعی از فعالان فرهنگی کرمانشاه با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پایین ترین سطح سرانه مطالعه، افت شدید تحصیلی، ترک تحصیل های باورنکردنی، جدایی زوجین از یکدیگر و اضمحلال نظام خانواده بر اثر آسیب های اجتماعی و فرهنگی، بالا رفتن آمار بزه کاری و سرقت، نزاع های خیابانی و قتل های مکرر خانوادگی براثر فشار های معیشتی و مسایل ناموسی و ده ها معضل دیگر که گریبان جامعه کرمانشاه را گرفته است!

جناب آقای دکتر صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی اینجانیان پرسنل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌کرمانشاه،بدین‌وسیله مراتب‌نگرانی خود را نسبت به وضعیت تأسف بار حقوق و مزایایِ‌پرسنل را به شرح زیربه اعلام می نماییم.1-اصلاح ساختار پرداختی و افزایش پایه حقوق و مزایاپرسنل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به گونه ای انجام شود که در احکام کارگزینی اعمال شودتأثیر آن در حقوق بازنشستگی نیز لحاظ گردد.2-پرداخت متمرکز حقوق و مزایاهمه ی کارکنان خدوم از طریق وزارتخانه3-ساختمان مهمانسرای این اداره کل واقع در فرهنگیان فاز ۲پشت فروشگاه رفاه برای ساخت مجتمع مسکونی فرهنگ پرسنل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در اختیار قرار گیرد. 4-متأسفانه به علت تعدد پُست های کارشناسی و عدم ارتقاءپُست های کارشناسی به کارشناس مسئولی و تعداد بسیار کم پُستهای مدیریتی موجب بی انگیزگی کارکنان این اداره کل به حدی شده است که سالانه تعداد بسیار زیادی از کارکنان متقاضی انتقال به سایر ادارات استان هستند.آقای وزیر؛ فردای قیامت شما باید پاسخگوی اعمال خودت و مدیران زیرمجموعه تان باشید.    

جناب آقای دکتر سید عباس صالحی زاده؛ که در فلسفه و عرفان و شناخت؛ ید طولایی دارند و بالاخره از فرهیختگان و زعمای دولت دکتر پزشکیان محسوب می شوند؛ در راس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار دارند و کرامت و ارجمندی انسان را قبول دارند، بنا به دعوت استاندار کرمانشاه؛ به کرمانشاه می آیند و نگارنده احتمال فراوان می دهد که مثل سایر وزرا در دولت های مختلف؛ هنگام سفرهای استانی؛ ایزوله شده، طبیعتا فرصت تشکیل جلسه با کارکنان فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه را نخواهند داشت و البته بهانه و عذر موجه و ناموجه و معلوم و نامعلوم برای این کار؛ ساده و در دسترس است؛ این نشست در برنامه استانی پیش بینی نشده و ربطی به جناب وزیر ندارد، فرصت اندک بوده و ایشان در مرکز فلان برنامه و فلان دیدار و فلان جلسه مهم را داشته اند، برنامه های پیش بینی شده در استان به نحوی بوده که اصولا حضور در چنین نشستی را ناممکن ساخته است. به طور مثال شرکت ایشان در نشست شورای فرهنگ عمومی استان؛ یکی از آن برنامه هاست. با احترام به همه ی اهالی فرهنگ و اعضای این شورا، قطعا ضعف های شدید فرهنگی در استان و بی نظم و برنامه بودن آن و در یک کلام بی تاثیر بودن این شورا بر فرهنگ عمومی را بیان نمی کنند، زیرا به اصلاح چاقو دسته خودش را نمی برد ! اصولا این از شوربختی استان کرمانشاه است که معمولا مسئولانش تلاش می کنند از آن چنان مدینه فاضله ای بسازند که به خواب هیچ کس، جز کرمانشاهیان نمی آید! همان گونه که پایتخت فرهنگی شهرهای آسیایی شد و بایک نظر به وضعیت شهر و خیل معتادان متجاهر و زنان و کودکان خیابانی و درگیری زباله جمع کن ها باهم بر سر مخارن زباله و خیابان گردی جوانان بی کار در راسته نوبهار و دبیراعظم و کسری و صحنه های آن چنانی از پوشش های عجیب تر و روابطی ناسالم در معابر عمومی، گرایش نوجوانان ۱۲ تا ۱۶ سال به سیگار و قلیان و ویپ و بنگ و شیشه و ... ، واقعا حضور در نشست چنین شورایی، جز سخنان تکراری و ملال آور و شنیدن آمارهای روتین و کلیشه ای، چه مشکلی از انبوه مشکلات اجتماعی و فرهنگی استان ما را قرار است حل بکند؟! اگر جناب وزیر در جمع کارکنان فرهنگ و ارشاد اسلامی، حضور پیدا نکنند، در خوش بینانه ترین حالت و پس از شنیدن اخبار گلایه ها و اعتراض های کارکنان، اگر به فرض مثال و محال بگذارند چنین شود، این طور می گویند که ایشان قول مساعد داده اند در فرصتی دیگر ( که مشخص نیست ! )، در جمع کارکنان حضور خواهند یافت. خوب؛ آقای وزیر طبق برنامه با اصحاب فرهنگ و هنر دیدار خواهند داشت، بنابراین ایشان باید قدری با خودشان بیاندیشند که علی القاعده، کارکنان این اداره کل هم به نوعی خود از اصحاب فرهنگ و هنر به شمار می آیند، هرچند ممکن است عده ای آنان را عاری از هرگونه هنری تلقی کنند! البته برای یک وزیر؛ آن هم یک وزیر فیلسوف و عارف، فلسفه بافی ساده و واقع گرایی؛ بسیار دشوار است، از این جهت که بدنه فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمانشاه، واقعا از هر نظر بیمار است و کارکنان؛ عمدتا در فقر و فاقه به سر برده، حقوق و مزایای شان به تناسب این تورم و گرانی افسار گسیخته، کفاف پنج روز زندگی خود و خانواده های شان را نمی دهد و بالاخره دولت عدالت محور، باید ریشه های فقر و تبعیض و بی عدالتی را باید از درون خودش بخشکاند تا بتواند در بین عامه ی مردم، مدعی عدالت محوری و اقامه کننده ی عدل علی باشد! فرهنگ؛ که این بر روی آن مانور داده می شود، زمانی ارتقاء می یابد که متولیان آن، ضعیف و بیمار و ناتوان نباشند. جناب آقای وزیر می بایستی پیش از هر حرکت؛ به دیدار پرسنل خودش بیاید و از حال و روز و اوضاع و احوال آن ها باخبر شود، سپس به کارهای دیگر بپردازد؛ مثل افتتاح پروژه فرهنگی سرمست که بیش از پانزده سال از تاسیس آن می گذرد، اما هنوز راه اندازی نشده، یا مثلا بازدید از بیستون و افتتاح یک طرح فرهنگی در آن جا که شبانه - روز، در این گوشه ی غرب، زیر آسمان ابری و سایه کوه بیستون و پراو آرمیده است و به حال مردمانش زار زار می گرید!    

بسیاری از مردم در اغلب اوقات؛ به هر بهانه ای یقه ی « فرهنگ » را می گیرند، وقتی که مشکلی پیش می آید، هنگامی که کسی اشتباهی می کند، زمانی که عده ای از مردمان در انتقال مفهومی دچار دردسر می شوند، حتی موقعی که کسی به دیگری سلام نمی کند و یا جواب سلام دیگری را نمی دهد؛ برای همین است که می گویند، فلان شخص یا فلان گروه و جمعیت از کیفیت فرهنگی پایینی برخوردار است. امروزه؛ فرهنگ همچون سیاست سر از هر جایی در می آورد که معمولا به رفتارشناسی مرتبط می شود، مثل رانندگی، گفت و گو یا گفت و شنود، کار و کاسبی یا کسب و کار، تعامل و مراوده و محاوره، بحث و فحص، ورزش، گردش، احترام متقابل، حقوق شهروندی، تکریم و تعظیم، تواضع و فروتنی و به طور کلی اخلاقیات و روابط ارزشی و اخلاقی، سیاست فرهنگی، پوشش، خورد و خوراک، نشست و برخاست و قس علیهذا. این ها همه؛ به هر ترتیب و به هر دلیل؛ اتخاذ نوعی روش، منش، گویش و پویش و نوعی فرهنگ است که از اندیشه بشری ریشه می گیرد. اکنون که به جای چرتکه؛ ماشین حساب، به جای تلفن هندلی؛ موبایل، به جای جار زدن و نابهنجار فریاد زدن، تلگراف و فراتر از آن؛ ایمیل و جی میل، به جای تجارت چمدانی و مذاکرات کسل کننده تجاری، ای- ترید و سایر روش ها و فرایندهای دیجیتال و حدلایقف آن؛ هوش مصنوعی، جای ابزارها و روش های سنتی را گرفته؛ این بدان معناست که فرهنگ و مباحث فرهنگی در خط و سیر بسیار شگفت آوری افتاده که شدیدا نیازمند بازنگری و جامع نگری است. الآن متولی هر بخش از فعالیت های بشری که مبتنی بر نیازهای ویژه ای است، دفتر و دستک و رئیس و مرئوس و در یک کلام؛ نظامی دیوان سالار دارد که دارای سلسله مراتبی است. پر واضح است که این بدن یا بدنه به « سر » وصل است و بدن بی سر؛ دقیقا همانند سر بدون بدن است. اگر بدن نباشد؛ سر روی کدام ساختمان و ساختار قرار می گیرد. بنابراین وجود هرکدام برای دیگری؛ عین ضرورت است. در ثانی اگر سر ضعیف باشد، بدن ضعیف می شود و اگر بدن درست و اصولی حرکت و رفتار نکند؛ سر بی معنی می شود! در طراحی نظام اداری امروز دولت ها؛ وزارت خانه؛ قدرت سخت افزاری و وزیر و مجموعه تحت مدیریتش؛ قدرت نرم افزاری آن به شمار می آیند. کارکنان وزارت خانه، از راس گرفته تا همه استان ها و شهرستان ها؛ بدنه این وزارت خانه هستند. بدن اگر ضعیف و بیمار و ناتوان باشد و یا اگر بخشی از آن، تقویت و بخش یا بخش هایی از آن، به حال خود رها شوند، بی هیچ تردید؛ قطعا سر؛ تضعیف و اندام به صورت نامتوازنی، رشد نموده و صحنه زشتی از ناهماهنگی، نابسامانی و عدم توازن را جلوه گر خواهد شد.