توسل به بهانه کمبود آب نیز با هدف عمل نکردن به تعهدات است و اطلاعات موجود و تصاویر ماهواره‌ای، همانطور که کارشناسان گفته‌اند، از کذب بودن این ادعا خبر می‌دهند. راه صحیح نیز همانست که مسئولان ایرانی گفته‌اند از طریق حضور کارشناسان ایرانی در محل می‌توان به واقعیت پی برد.
درباره عکس‌العمل غیررسمی طالبان به اخطار رئیس جمهور، مهم‌ترین نکته اینست که رفتار این گروه در دو سال گذشته در زمینه‌های مختلف، از ایجاد درگیری‌های مرزی گرفته تا برخوردهائی که با فارسی‌زبان‌ها دارند و تا اعزام عناصر مجرد و آشنا با فنون نظامی طالبان به داخل ایران، همگی نشان می‌دهند این گروه مایل است ایران را درگیر یک جنگ نماید.
ایجاد ناامنی در منطقه به ویژه وارد ساختن جمهوری اسلامی ایران به یک درگیری نظامی، مأموریتی است که گروه تروریستی طالبان به نیابت از آمریکا برعهده دارد.
اصولاً فلسفه توافق‌نامه دوحه، که در مرداد ۱۴۰۰ با برکناری اشرف غنی توسط آمریکا و روی کار آوردن طالبان در کابل اجرائی شد، این بود که افغانستان تحت سلطه طالبان به یک قانون تروریستی تبدیل شود و در نهایت جمهوری اسلامی ایران با وارد شدن به یک درگیری نظامی در مرزهای شرقی گرفتار باتلاق جنگ و بی‌ثباتی شود.
تمسخر مسئولین ایرانی آنهم در بالاترین سطح توسط عناصر غیررسمی طالبان و حتی در شبکه‌های تلویزیونی آنها با این هدف صورت می‌گیرد.
مسئولان جمهوری اسلامی ایران باید با تصحیح خطای محاسباتی گذشته خود که در تعامل با طالبان داشتند، با توطئه جدید این گروه هوشیارانه برخورد کنند.
طالبان می‌خواهند مسئولان ایرانی در زمین آنها بازی کنند تا توطئه درگیر شدن در مرزهای شرقی محقق شود.
دولت جمهوری اسلامی با در اختیار داشتن اهرم‌های سیاسی می‌تواند طالبان را وادار به عقب نشینی و حتی تسلیم شدن در برابر خواسته‌های منطقی ایران کند.
تصحیح اشتباه تحویل دادن سفارت افغانستان در تهران به طالبان یک نمونه از این اهرم‌های سیاسی است. شما اگر سیاست تطهیر طالبان را در تمام زمینه‌ها کنار بگذارید، می‌توانید بدون درگیری نظامی، این گروه خودسر را وادار به تمکین کنید.