کاسبان سیل ویرانگر به عنوان یک روستازاده از خانواده ای کشاورز در استان مازندران، باران (وارش) ترانه خداوند است برای ما. باید آن زمان در شمال باشید تا بتوانید سماع عارفانه کشاورزان، زیر بارش رحمت خدا را بنگرید.

سیل هم با همه خساراتش، برای ما رحمت است. برای آنها که با زمین و زراعت سروکار دارند، آب بدیل ندارد. هر چه در مناطق زراعتی کشاورزان از نزولات آسمانی شاد می شوند، ظاهرن در پایتخت این شادی برای مسوولان شهری، کشوری، نظامی و انتظامی است.
باور ندارید؟ کافی است کلمه سیل را سرچ کنید و عکس های مسوولان کت و شلواری و اطو کشیده را ببینید که تا زانو در گل و لای برای عکاسان فیگور می گیرند. گعده همه مسئولان در امام زاده داوود بود، از سرداران نیروی انتظامی تا شهرداری و ... اما مانده ام که وزیر محترم اقتصاد آنجا به دنبال چه بود؟!

شخصا با رفتارهای این روزهای جناب آقای محمدباقر قالیباف مشکل دارم، اما از حق نگذریم وقتی تهران شاهد حادثه ای می بود، قالیباف بدون خدم و حشم، مانند دوران جنگ، با لباس کار، سوار بر موتور سیکلت، خود را به محل حادثه می رساند.
او به عنوان شهردار و مدیر جهادی، در محل حادثه می ماند و به عنوان فرمانده میدان، نیروهای امدادی را هدایت می کرد. شما این رفتار آن روزهای شهردار تهران را با همتای امروز او در شهرداری و در جریان سیل ویرانگر مقایسه کنید.

آقایان مسوول! گسترش شبکه های اجتماعی، آحاد افراد جامعه را در معرض اخبار قرار می دهد. افکار عمومی در برابر رفتارهای تصنعی و پوپولیستی مسوولان ، واکنش نشان خواهد داد. مردم ما در قضیه متروپل آبادان، رفتارهای صادقانه وزیر کشور را ستایش کردند زیرا در آن رفتارها صداقت دیدند. وقتی با مردم صادق باشید، همدلی آحاد جامعه را به دست خواهید آورد.