وزارت اطلاعات زیرمجموعۀ دولت پزشکیان است. حالا اگر قرار نیست صدای واحدی از تمام نهادهای حاکم در مورد مذاکره یا عدم مذاکره با آمریکا شنیده شود، انتظار این است که لااقل از مجموعۀ کابینه صدای واحدی صادر شود. اینکه شخص رئیس‌جمهور و برخی از اعضای کابینه سخن از ضرورت مذاکره به میان آورند و بعد مسئولان یک وزارتخانه، خلاف آن را اعلام کنند، پیامی جز "هیچکاره" بودن رئیس‌جمهور حتی در داخل کابینه، به دنبال ندارد.
از این گذشته، به فرض آمریکا در هر مذاکره‌ای بخواهد همان را بگوید که آقای صفدری حدس زده است. مگر بدون مذاکره نمی‌تواند همان پیام را به مسئولان جمهوری اسلامی برساند؟ آیا مذاکره نکردن مانع از انتقال آن پیام و اقدام در جهت اجرای آن می‌شود؟
مذاکره و گفتگو به خودی خود نه کورکننده و نه شفادهنده است. بستگی به نتیجه‌اش دارد. با این حال، خرد و تجربۀ بشری نشان می‌دهد که همواره مذاکره بهتر از عدم‌مذاکره است؛ چون در حداقل صورت آن، شفافیت ایجاد می‌کند و راه حدس و گمان‌های باطل را می‌بندد.
آقای صفدری تأکید کرده است: "هر چیزی وقت خودش را لازم دارد." و مردم سؤال می‌کنند که وقت مذاکره با آمریکا به قصد رفع تحریم اقتصادی کشور، پس کی فرا می‌رسد؟ از سال ۱۳۷۱ که این بحث در دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی مطرح شد تا این لحظه که ۳۲ سال از آن تاریخ می‌گذرد، هر گاه هر دولتی به لزوم مذاکره با آمریکا اشاره کرده است، عده‌ای زمان آن را "نامناسب" دانسته‌اند؟ پرسش این است که زمان مناسب دقیقاً چه زمانی است که فرا نمی‌رسد؟
در واقع هر چه زمان گذشته، مواضع آمریکا هم سخت‌تر شده است و چه بسا در مذاکرات احتمالی، دولت ترامپ مشابه همان چیزهایی را مطرح کند که آقای صفدری گفته است! خب این به چه معناست؟ جز اینکه زمان به سود ایران نبوده و شرایط اقتصادی کشور روز به روز بدتر شده است؟ آیا کسی نباید در مورد روندی که به این نقطه رسیده، پاسخگو باشد؟