پایان ناکام یک ششم فرصت رئیسی رئیسی به عنوان رئیس جمهو ر بعد از مقام رهبری بیشترین اختیار را در کشور دارد و باید نشان دهد وعده‌هایی که داده، از قابلیت اجرایی برخوردارند.

در بررسی عملکرد دولت ابراهیم رئیسی، ملاک، وعده‌هایی است که ایشان در زمان تبلیغات انتخابات بیان کرده است. مسائلی را دولت سیزدهم باید حل می‌کرد و امید بود که با یک‌دستی قوای حاکم و همراهی مجلس و قوه قضاییه و سایر نهادهای قدرت بتواند بخشی از وعده‌ها را در حدود این ۸ ماه عملی کند.

دولت رئیسی در حوزه اقتصادی قیمت ها در دولت رئیسی ، جهش کم‌سابقه‌ای داشته است. تورم ، نه فقط کم نشده بلکه از مرداد سال گذشته که دولت سیزدهم آغاز به کار کرده ، قیمت اجناس و کالاهای اساسی هر ماه اضافه شده است. این موضوع نگران کننده است و با خبرهایی که درباره حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو و برخی از اقلام مورد نیاز شنیده می‌شود، احتمال این که سال جدید با گرانی وسیع‌تر و بیشتری روبه‌رو باشیم، وجود دارد. در حوزه اقتصادی دولت نتوانسته آن طور که باید و شاید به وعده‌هایی داده بود، عمل کند. دولت سیزدهم باید در اقدامی حداقلی نرخ تورم را همان نرخ تابستان ۱۴۰۰ نگه می‌داشت که این اتفاق رخ نداد.

در حوزه حل مسائل بین‌المللی دولت سیزدهم گام‌هایی در راستای مذاکرات و رفع تحریم‌ها برداشته است و مسیر دولت گذشته را ادامه داده و قابل تقدیر است که تلاش‌های دولت روحانی را به ثمر برساند اما فعلا بعد از گذشت چند ماه از شروع مذاکرات هیچ اثر عملی از مذاکرات در جامعه ما دیده نشده است. در دولت قبل کارشکنی کردند و نگذاشتند که مذاکرات به نتیجه برسد و مردم از آثار و نتایج آن استفاده کنند و بازار نیز از آن منتفع شود. حالا بازار ارز به شدت تحت تاثیر اخبار مذاکرات است و نوسان بسیاری دارد. از دولت رئیسی انتظار می‌رود که در حوزه سیاست خارجی با توجه به پشتوانه‌ که در داخل کشور و نهادهای قدرت دارد، گام‌های علمی‌تری بردارد. مخصوصا در شرایط حاکم بر جهان، حمله نظامی روسیه به اوکراین و وضعیت انرژی در جهان، می‌توانست از این شرایط در جهت منافع ملی استفاده کرد. جایگاه ایران در صادرات نفت جایگاهی ویژه بوده و در اوپک دومین رتبه در صادرات را داشت. دولت سیزدهم می‌توانست از فرصت ایجاد شده در راستای ارتقای جایگاه ایران در اوپک استفاده می‌کرد.

ابراهیم رئیسی تلاش می‌کند با طبقات محروم ارتباط برقرار کند که قابل تقدیر است اما در جایگاه رئیس دولت اقدامات عملی چشمگیری ندارند. رئیسی به عنوان رئیس جمهو ر بعد از مقام رهبری بیشترین اختیار را در کشور دارد و باید نشان دهد وعده‌هایی که داده، از قابلیت اجرایی برخوردارند. ابراهیم رئیسی فرصت آنچنانی ندارد، تا کنون ۸ ماه از فرصت خود را از دست داده و این به معنای یک ششم فرصت کلی در اختیار اوست.

مردم با توجه به سفره خود عملکرد دولت رئیسی را قضاوت می‌کنند. برخی وزرای او تجربه ندارند ، تلاش کردند نیروهای انقلابی و جوان را روی کار بیاورند که باعث شده از تجربه کارشناسی که طی ۴۰ سال به وجود آمده است، تغییر دهند و نیروهای بدون تجربه را بر سر کار آورده‌اند. پیامد این تصمیمات ، دامن مردم را می گیرد، مانند وعده های وزیر کار که بدون اطلاع از شرایط واقعی کشور به دنبال اشتغال‌زایی است. این مقامات یا بی‌اطلاع هستند یا این که برای عوام فریبی این اقدامات را انجام می‌دهند.

ما امیدورایم که آقای رئیسی موفق شود چرا که موفقیت او موفقیت مردم و کشور است اما امیدی که او به مردم برای حل بحران‌های اقتصادی داد، تاکنون محقق نشده و او نتوانسته انتظارها را برآورده کند.