در روزگار قحطی مردی و انسانیت و غلبه نفس و انانیت و رواج پلشتی و پلیدی و تقدیس مادیات و نفسیات و صدرنشینی و قدر بینی دروغ و تزویر و ریاکاری و رباخواری و..... بر ساحت جامعه امروز وجود مردانی مثل ططری غنیمتی بود پرقیمت که تا قیام قیامت شاید به تعدادی معدود ظهور و بروز کنند .مردی که برای جلوس بر صندلی پارلمان در گوهری وجود خود را به پای خوکان ثروت و قدرت نریخت ، دست هیچ خان و خان زاده و شیخ و سید و آیت الله و حجت الاسلامی را نبوسید.، وامدار هیچ حزب و گروه و دسته و جناحی نبود