كتاب‌ خواندن مجازات است؟ چندي پيش پرونده ابوالفضل قدياني از فعالين سياسي در اختيار شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامي تهران قرار گرفت. دادگاه در حكمي (ظاهرا به صورت غيابي) او را بابت عنوان اتهامي توهين به رهبري به دو سال و بابت اتهام تبليغ عليه نظام به يك سال حبس محكوم كرده است.

دادگاه همچنين در حكم خود از باب مجازات تكميلي، متهم را به مطالعه و رونويسي كتاب حكايت زمستان نوشته سعيد عاكف، كتاب داستان سيستان به قلم رضا اميرخاني و كتاب دشمن‌شناسي نشر انتشارات انقلاب اسلامي محكوم كرده است. در خصوص راي صادره عليه آقاي قدياني به نحوي كه شنيده شده راي اصلي مبني بر سه سال حبس بوده است كه احتمالا درباره هر دو عنوان مجرمانه حداكثر حبس بدون تخفيف داده شده كه اين مساله جنبه موضوعي دارد و موكول به نظر قضايي قاضي است لذا متعرض آن نمي‌شويم اما در مورد مجازات تكميلي كه مجازاتي است حسب مورد دادگاه مي‌تواند از باب تتميم و تكميل مجازات صادر كند گفتني است تعيين چنين اقدامي به عنوان مجازات به نظر صحيح نمي‌آيد. هرچند كه در برخي قوانين ديگر نيز نظير اين مورد مشاهده مي‌شود مثلا در قانون تشكيل محكمه عالي انتظامي قضات يكي از مجازات‌هاي متخلفان را بازنشستگي اعلام كرده است حال آنكه مي‌دانيم بازنشستگي حاصل و نتيجه سال‌ها خدمت است و با گذراندن مراحلي، فرد به اين مرحله مي‌رسد و معمولا گفته مي‌شود فلان كس به افتخار بازنشستگي نائل آمد. بنابراين اينكه متخلفي را با بازنشستگي مجازات كنند صحيح نيست. ايضا وقتي كتب و مقالاتي و مطالبي علي‌الاصول به منظور ارتقاي علمي و تعالي فكري خوانندگان يا حداقل آگاهي رساندن صحيح به آنان نگاشته شده است...

اينكه در حكم دادگاه مقرر شود مجازات كسي صرف نظر از نوع جرم و صرف نظر از جنبه‌هاي موضوعي و صرف نظر از اينكه عدله به تحقق جرم دلالت داشته باشد يا نه، مطالعه و خلاصه كردن تتبع در اين نوشته‌ها باشد غيرقابل قبول و توجيه ناپذير است زيرا مجازات به هر حال بايد موجب تعذي مجازات شونده بشود هرچند كه مساله تنبه نيز مطرح است. حال اگر حتي هر دو احتمال وجود داشته باشد اولي اين است از تعيين چنين موردي به عنوان مجازات اكيدا خود‌داري شود.