کد مطلب
13675
تاریخ ارسال :
1395/09/12
نسخه
چاپی
ابطحی: سياست رسانه‌اي دولت شبهِ كمونيست است/ دولتی ها خودشان را عاج نشین می بینند
شان دولت احمدي‌نژاد پايين بود و به همين دليل به راحتي روزنامه تأثيرگذار ايران را هم با نازل‌ترين سطج ممكن منتشر مي‌كردند. هيچ‌كس نمي‌تواند از فعالين دولت يازدهم توقع رفتارهاي آن هشت سال سياه را داشته باشد
|
|
معاون پارلمانی رییس دولت اصلاحات به انتقاد از رفتار رسانه ای دولت روحانی پرداخت و آن را شبه کمونیستی دانست.
به گزارش عصر ایران،متن کامل گفت و گو ابطحی با تماشاگران امروز را بخوانید:
*منتقد و حامي، معتقد بر اينند كه دولت يازدهم به لحاظ رسانه‌اي رويكردي غير قابل توجيه دارد.
شيوه اطلاع‌رساني دولت و يا اصلاً اطلاع‌رساني دولت در قبال امواج شديدِ ضد دولتي كه از روز اول تلاش داشته تا تخريب را در دستور كار خود قرار بدهد، بسيار ضعيف است، مخصوصاً در شرايطي كه فضاي مجازي هم به كارشكنان اين فرصت را داده تا برنامه‌هاي تخريبي‌شان را به طور جدي جلو ببرند. جالب، این است که با وجود توصیه ها و گوشزدهایی که دلسوزان از همان ماههای اول طرح میکنند، هیچ انگیزه و ارادهای برای اصلاح امور رسانهای مشاهده نمیشود تا دولت یازدهم همچنان از این نقیصه متضرر شود.
*اين ضعف يا به زعم شما نقيصه ريشه‌‌اش در چيست؟ به هر حال دولت امكاناتي نا محدود را در اختيارش مي‌بيند.
همان‌طور كه شما به درستي اشاره كرديد، دولت امكاناتي نا محدود را در اختيارش مي‌بيند و به همين دليل دقيقاً اين انتظار وجود دارد كه هر نوع مانعي را از پيش‌رو بردارد. دولت همچنين هوادران پرشمار و همچنين رسانه‌هاي رسمي در قالب خبرگزاري و روزنامه‌هاي رسمي و غير رسمي به توعي با دولت در ارتباط هستند را دارد كه هر كدام‌شان مي‌توانند در حنثي كردن تحركات كارشكنانه مؤثر واقع شوند. با همه این تفاصیل، بخش رسانهای همچنان میلنگد و رسانههای منتقدان یا بهتر است گفته شود، مخالفان از این حالت بیشترین بهرهوری را دارند. تاکید دوبارهام این است که دستگاههای دولتی برای توسعه بخش رسانهای هیچ کمبود یا مانعی ندارند.
*حتی روزنامه‌هايي هم هستند كا با وجود غير دولتي بودن و براساس تعقلات سياسي، حاضرند تا همه حمايتي از دولت داشته باشند.
بله. روزنامه‌هاي پرشماري در حال حاضر روي دكه‌هاي مطبوعاتي وجود دارند كه رسما و عملاً طرفدار جريان اصلاًحات و در نتيجه مدافع سفت و سخت دولت هستند. تعجب اما اين است دولت حاضر نيست و تا خبرهاي مهم را در اختيار آنها بگذارد تا آنها بتوانند در راستاي كمك به دولت از ابزار كافي برخوردار باشند. البته روزنامههای فوق همچنان بنایشان همراهی و همصدایی با دولت است و بیتوجهی دولتیها در جانبداریشان تغییری به وجود نیاورده است.
*البته شيوه اطلاع‌رساني با ظهور پديده‌اي همه‌‌گيري چون فضاي مجازي با گذشته فرق كرده است.
من هم قبول دارم كه اطلاع‌رساني با با گذشته فرق كرده است اما الزاما وقتي مشكلي وجود دارد، قطعاً بايد دنبال راه حل رفت تا بلكه هزينه كمتري تحميل شود. متاسفانه آنهایی که در دولت مسئولیت دارند،
*بعد از تغييرهايي كه در بدنه كابينه به وجود آمد، تصور عموم اين بود كه مهره‌هاي گروه اطلاع‌رساني هم جا به جا خواهند شد.
وقتي ما مي‌گويم كه شيوه اطلاع‌رساني خوب نيست، اصلاً و ابدا اين منظور را نداريم كه افراد جا به جا شوند و اين بيايد و آن برود. بنده معتقدم با وجود اينكه دنيا، دنياي ارتباطات است و شبكه‌هاي مجازي به همراه رسانه‌هاي گروهي زمام امور را در دست دارند و هر آنچه مي‌خواهند به جامعه تزريق كنند را به اذهان عمومي القاء مي‌كنند، باور به اطلاع‌رساني و اهميت اين موضوع، حتي در سطوح عالي دولت هم كم و حتي مي‌توان اين‌طور گفت كه اصلاً نيست و به همين دليل تأكيد دارم كه اگر نفرات هم تغيير بكنند، باز هم اتفاق خاصي رخ نخواهد داد. چون در بدنه دلوت كمترين تلاشي براي ظرفيت‌سازي صورت نمي‌گيرد، به طوري كه مي‌توان گفت يك نگاه شبه كمونيستي در مجموعه مدارهاي دولت حاكم است كه بر اين باورند تا بايد اخباري واحد از مرجع واحدي عبور كند تا بتوانند در اختيار رسانه‌ها قرار بگيرد. اين در حالي است كه خبر‌رساني عمومي و آزاد چيزي غير از اين است. البته بايد اذعان داشت كه در اين حالت اين احتمال هم مي‌رود كه خطاهايي هم صورت بگيرد و حتي خبرهايي محرمانه هم با رسانه‌ها درج پيدا كند كه بايد گفت، رشد اطلاع‌رساني بسيار زياد مي‌شود و اين رشد به حدي مهم است كه بخواهيم و بتوانيم صابون خطاهاي احتمالي را به تن بماليم. بنده در شبي كه خبرنگاران و اصحاب رسانه در افطاري رئيس جمهوري شركت داشتند، گفتم دليلي نداشت كه موبايل‌ها چك شود و خبرنگاران نتوانند از گوشي‌هايشان استفاده كنند، چون وقتي آن همه خبرنگار مهمان دولت بودند، به خودي خود صدها خبر توليد مي‌شد و هيچ نيازي نبود كه خبرنگاران دنبال خبرهاي رسمي باشند اما چون دولتي‌ها مثلاً فكر مي‌كردند كه امكان عكسبرداري از آقاي رئيس جمهور و يا يكي از وزيران در حالتي غير عادي است، موبايل‌ها جمع آوري شده بود و به همين دليل به خاطر اين درصد كم، درصد زيادي از مانور خبري لازم زا از دست دادند. اگر به اين باور برسيم كه توليد كنندگان خبر شهروندان هستند، تا حد زيادي باعث تصحيح نگاه مي‌شود.
*دولت اين مشكل را هم دارد كه هنوز درصد زيادي از مردم اخبار رسمي را از راديو و تلويزيوني مي‌شنوند كه بنايش به طور آشكار مخالفخواني است.
خب اينكه صدا و سيما به طور محسوسي تصميم به مقابله با دولت را دارد، هيچ شكي نيست. در اين شرايط دولتي‌ها بايد تدبيري بيانديشند تا اين نوع تحرك را با رسانه‌هاي ديگري جبران كنند. اما شاهديم كه بدنه دولت چاره‌اي نمي‌انديشند و اين‌طور شده است كه اخبار مهم دولت كمرنگ مي‌شود. توصيه من در اين رابطه در ماه‌هاي منتهي به انتخابات اين است كه بخش اطلاع‌رساني جدي‌تر گرفته شود و هم دولتي‌ها نوع نگاه‌شان و البته نوع رابطه‌شان با دولت را ترميم كنند تا از اين طريق بتوانند مخالفتِ مخالفين را كه در فضاي انتخاباتي قطعاً بيشتر هم خواهد شد را خنثي كنند. با اين توضيح كه با توجه به موقعيت دولت و امكاناتي كه در اختيار دارند، بي‌اثر كردن رفتارهاي مخالفين كاري نيست كه انجامش غير ممكن باشد. به هر حال دولت مجموعه‌هاي منسجمي دارد كه به آنها اين فرصت را مي‌دهد تا هر هدف دشواري را محقق كنند. همچنین درباره رویکرد صدا و سیما هم باید گفت که آنها نه منافع ملی برایشان مهم است و حتی نه به وجه رسانهای خود احترام میگذارند.
*در شرايطي كه بعضا يك نفر از طريق كانال شخصي به خاطر تعداد مخاطبش درآمدي يك ميليوني در روز دارد، درك اهميت رسانه اينقدر سحت است كه دولتي‌ها به اين درك نمي‌رسند؟
احساس من اين است كه دولتي‌ها در قبال برحي از اتفاق‌هايي كه در حال افتادن است، دچار "بد فهمي" شده‌اند و به همين دليل نمي‌دانند كه نقيصه‌اي وجود دارد كه به طور جدي اهداف تعيين شدهشان را تهديد مي‌كند. آنها بايد بدانند كه حوزه اطلاع‌رساني مثل همه حوزه‌هاي ديگر مهم و تأثيرگذار است. به همين دليل من عمدا مهماني خبرنگاران با آقاي روحاني را مثال زدم.
*خبرگزاري ايرنا با آن همه امكانات و دبدبه و كبكبه چرا به كار دولت نمي‌آيد؟ با اين توضيح كه در زمان احمدي‌نژاد با وجود اينكه ايرنا را حتي در سطح وبلاگ پايين آورده بودند، به هر حال دست‌آوردهايي هم براي دولت داشت.
من خودم به شخصه هيچ وقت خبرگزاي ايرنا را باز نمي‌كنم و خيلي از مردم هم مثل من هستند. نكته اول در اين مورد اين است كه بايد بپذيريم كه دوره يك خبرگزاري رسمي در فضاي رسانه‌اي امروز گذشته است. درباره اينكه مي‌گوييد، احمدي نژادي‌ها از ايرنا استفاده مي‌كردند، اين توضيح است كه سطح دولت‌هاي نهم و دهم در همه حوزه‌ها سطح سخيفي بود. به همين دليل نمي‌توان از دولت روحاني اين توقع را داشت كه به مانند آنها عمل كند، چه در حوزه اطلاع‌رساني و چه در حوزه‌هاي ديگر.
*روزنامه ايران چطور؟
تكرار مي‌كنم كه شان دولت احمدي‌نژاد پايين بود و به همين دليل به راحتي روزنامه تأثيرگذار ايران را هم با نازل‌ترين سطج ممكن منتشر مي‌كردند. هيچ‌كس نمي‌تواند از فعالين دولت يازدهم توقع رفتارهاي آن هشت سال سياه را داشته باشد. روزنامه ايران بايد هم‌شان دولت روحاني منشتر شود و بدانيد كه در اين صورت حتماً خلاء‌هاي زيادي را پر خواهد كرد. اما متأسفانه در اين سه سال شاهديم كه اين روزنامه به حالت كج دار و مريزي روي دكه مي‌رود و بسيار خنثي است. در حالی که روزنامه ایران سختافزار گستردهای دارد و بعد از سال 92، نیروهای مجربی هم به تحریریه پیوستهاند.
*"شهروند خبرنگار" يكي از پديده‌هاي منحصر به‌فرد عصر جديد است. دولت چه بهره‌اي مي‌تواند از اين موضوع داشته باشد؟
شهروند خبرنگار را بايد يكي از راه‌هاي اصلي خبر‌رساني بدانيم، اما قطعا این را هم بايد بدانيم كه اين پديده هم نمي‌تواند پاسخگوي نيازهاي رسانه‌اي دولت باشد. دولت فقط و فقط بايد به اين تصميم برسد تا خبرهاي خاص و مهم را به طريق صحيح در اختيار اهالي رسانه بگذارد تا از اين طريق، عموم از آنچه در كشور مي‌گذرد، آگاهي كافي‌اي داشه باشد. با اين توضيح گه آگاهي جامعه از اوجب واجبات است و به همين دليل با هيچ متر و معياري نمي‌توان نسبت به آن بي‌تفاوت بود.
*فضا، فضاي انتخاباتي است و به همين دليل كمترين اهمالي توجيه نمي‌شود. پيشنهاد شما به عنوان يك كنشگر رسانه‌اي چيست؟
متأسفم كه بايد بگويم، با وجود اينكه به استقبال فضاي انتخاباتي مي‌رويم، اميد چنداني به تغيير ندارم. براي بار چندم تأكيد مي‌كنم كه باور لازم براي تغيير در شيوه اطلاع‌رساني مشاهده نمي‌شود و به همين دليل بايد با اين مشكل بزرگ كنار آمد كه دولتي‌ها به اهميت خبر و اطلاع‌رساني واقف نيستند. اين در شرايطي است كه اگر بخواهند، تغييرهاي لازم را به وجود بياورند، همه ابزار لازم را در اختيار دارند.
*ريشه چنين تفكر اشتباهي را در چه چيزي مي‌دانيد؟
عاج نشيني.
*عاج نشيني؟!
بله، دولتي‌ها خودشان را در جايگاهي مي‌بينند كه تمايل ندارند تا حتي يك خطايشان آشكار شود و به همين دليل اكثريت را فداي اقليت مي‌كنند.
*در شرايطي كه دولتي‌ها بي‌تقاوت‌اند، رسالت رسانه‌هايي كه به هر دليل قصدشان دفاع از دولت است، چيست؟
وقتي صاحبين امر تلاشي براي اصلاًح امور انجام نمي‌دهند، هيچ كاري از رسانه‌ها بر نمي‌آيد و به همين دليل ما هم نبايد توقعي از اهالي خبر داشته باشيم.
|